در طليعه قرن بيست و یکم، جهان شاهد بلایای عظيمی است که حوادث طبيعی و غير طبيعی به وجود آورده است. طوفان عظيم کاترینا، تسونامی آسيای جنوب شرقی، زلزله بم، کرونا )ویروس کووید 19 ( و دهها حادثه مشابه بزرگ و کوچک، بارها این حقيقت را به جهانيان گوشزد میکند که پيشبينیها و چاره اندیشیها و راههای مقابله و سازش با این بلایا هنوز نارسا و ناکافی است و تنها شمار اندکی از ملل دنيا دانش، فن و هنر مدیریت و مهار این گونه بلایا را فراگرفته و به کار میگيرد. در اکثر کشورها اغلب پس از وقوع هر حادثه بزرگ، سيل کمکهای سازماندهی نشده اعم از نيروی انسانی و مادی به منطقه
حادثه دیده گسيل میشود و با اتلاف نيروی فراوان، اندکی وضع تخفيف مییابد و به سرعت همه چيز به دست فراموشی سپرده میشود.بنابراین یکی از مهمترین چالشهای زمان حاضر، نياز به داشتن سيستم مدیریت بلایا در مواجهه با بلایای طبيعی و غيرطبيعی میباشد. با توجه به وسعت ایران، تنوع بلایای مختلف و شدت و تعداد آنها، لزوم وجود ساختاری مناسب برای نظام مدیریت بلایا از نيازهای اساسی کشور به شمار میرود.
تعریف بُحران : هر گونه آشفتگی چه طبيعی چه به دست بشر که در مؤلفههای اجتماعی، اقتصادی و زیست محيطی یک جامعه آسيب دیده پدید آید و از توان پذیرش جامعۀ آسيب دیده بالاتر باشد را بُحران گویند.
شباهتهای دورانهای بُحران: هر سه نوع بحران اجتماعی، اقتصادی و زیستمحيطی از وقایع برنامهریزی نشده میباشد و پيشگيری نمودن از آنها به عواملی مثل تجربه، آموزش و باورها بستگی دارد.
فصل اول: شناخت سوانح حوادث طبیعی در جهان 21 هر سه نوع واقعه وقتی اتفاق میاُفتد، غير قابل کنترل بوده هر چند میتوان اقداماتی برای کاهش خسارات انجام داد. هر سه نوع بطور مکرر اتفاق میاُفتد و مرزهای جغرافيایی متفاوت دارد.