کتاب انسان آرمانی

از مقدمه کتاب

انسانهای آرمانی برای این پدید آمده اند که به نوع بشر یادآوری شود که چه قابلیت های شگرفی دارد و در سایۀ توجه به این توانایی های نهفته در سرشت خویش، می تواند به فردی ماندگار و برجسته در میان هم نوعان خود بدل شود. این موضوع آمال همۀ افراد بشر است و تنها به یک منطقۀ خاص تعلق ندارد. در همۀ فرهنگ ها ما شاهد نمود و بروز این طرز اندیشه هستیم. مسلک های گوناگون سعی کرده اند بر اساس جهان بینی و منظومۀ فکری ای که دارند، سیمایی از انسان آرمانی ارائه دهند و ضمن برشمردن ویژگی‌های افرادی از این دست، راهکارهایی برای رسیدن به این مرتبه تشریح کنند.
انسان ها در زندگی روزمرۀ خود با مشکلات بسیاری روبه رو هستند. ضعف های جسمانی و روانی در بسیاری از موارد آن ها را برای رویارویی با گرفتاری ها دچار بحران می کند و به اصطلاح، شکست خورده و سرشکسته می شوند. این در حالی است که ترسیم ابعاد شخصیتی یک انسان برتر و کامل، می تواند عامل انگیزشی مهمی برای تداوم مبارزه با سختی ها و امیدوار بودن به حصول پیروزی های بزرگ باشد. بنابراین، اگر در یک متن شاهد ظهور یک ابرانسان هستیم، باید این نکته را در نظر داشته باشیم که این موجود به ظاهر خیالی و غریب، نمایندۀ خواسته های گروه جمعیتی مهمی است.

ظهور یک انسان آرمانی 

در دین ها و مذهب های گوناگون هم، پیوسته به ظهور یک انسان آرمانی نوید داده شده است که بارزترین آن، آمدن مسیح (ع) و مهدی (عج) در آخرالزمان است. آن ها زمانی ظهور می کنند که دنیا در پلشتی و تاریکی غرق شده و بشر عادی امیدی به رهایی از این منجلاب ضداخلاقی ندارد. بنابراین، یکی دیگر از کارکردهای انسان آرمانی، زنده نگه داشتن کورسوی امید برای انسان ضعیف است. مقولۀ دیگر، رویارویی نیکی و بدی است که در آیین زرتشتی روی آن تأکید فراوان شده است. شخصیت های آرمانی در شاهنامه برای این خلق شده اند که نمایندۀ نیروهای اهورامزدا باشند و خواسته های او را متبلور کنند. به این دلیل است که در همۀ پاره روایت ها شاهد نیایش انسان های آرمانی همچون رستم و کی‌خسرو هستیم. در برابر، انسان های ضد آرمانی برای این آفریده شده اند که نمایندۀ نیروهای اهریمنی باشند و آمال او را برای نابودی نسل بشر و به ابتذال کشانیدن آن محقق سازند. وقتی می بینیم شخصیت های اهریمنی در برابر نیروهای اهورایی شکست می خورند، مانند به قتل رسیدن افراسیاب و گرسیوز از کی‌خسرو و رستم، این بدان معناست که حقیقت و راستی بر سیاهی ها چیرگی پیدا می کند.