محمود دست‌پیش  در سن87 سالگی در گذشت

محسن جوادی معاون امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی  در متنی در گذشت محمود دست‌پیش، شاعر و چهره پیشکسوت زبان و ادبیات آذری و فارسی را تسلیت گفت. در متن پیام معاون امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی آمده است:

«بسم الله الرحمن الرحیم

انا لله و انا الیه راجعون

راز بزرگی و ماندگاری زنده‌یاد «محمود دست‌پیش» هم در تسخیر دل‌ها با نوای «خلبانان» و «سیزه سلام گتریمیشم» است و هم تاثیری که بر ذهن‌ها و زبان‌ها از طریق پژوهش‌های ارجمندی چون «از فضولی تا شهریار» گذاشت.

هر چه هست، سخنی از عمق جان و نوشته‌ای از سر تحقیق  برمی‌آید و چند دهه بر جان و جهان مخاطبان جدی ادبیات ترکی و فارسی سرزمین عزیزمان تاثیر می‌گذارد.

زنده‌یاد «محمود دست‌پیش» در طول حیات فرهنگی خود از پژوهش و فرهنگ‌نویسی گرفته تا سرودن شعر و ترانه مردمی و انقلابی و حضور در شورای شعر و موسیقی را در کارنامه پربار خویش قرار داد تا نامی به نام‌های بلند سرزمین خود بیفزاید. اینجانب فقدان ایشان را به جامعه ادبی به ویژه علاقه‌مندان زبان و ادبیات ترکی تسلیت گفته و برای بازماندگان آن مرحوم، صبر و سلامت آرزو می‌کنم.»

محمود دست‌پیش

محمود دست‌پیش در سال ۱۳۱۳ در باکو متولد شد . وی یکی از شاعران آذری زبان ایران می‌باشد که علاوه بر تدوین دایرة‌المعارف، در حوزه ادبیات آذری و فارسی نیز دارای فعالیت‌های تحقیقی می‌باشد. کتاب از فضولی تا شهریار وی ، شرح حال شاعران نامدار ایرانی می‌باشد.

خانواده وی از اهالی اردبیل بودند که در زمان حکومت استالین برای کار به باکو رفته بودند.با روی کار آمدن بلشویک ها در شوروی و فشار مبنی بر اخراج مهاجرین ایرانی مبنی بر اینکه یا شناسنامه شوروی را اخذ کرده و در آنجا بمانند یا به ایران بازگردند و شناسنامه ایرانی در ایران دریافت کنند خانواده دست‌پیش هم به مانند دیگر خانواده های اردبیلی ساکن در باکو مانند علی سلیمی نوازنده تار،اسماعیل چشم‌آذر نوازنده کمانچه،لطیف طهماسبی زاده نوازنده قاوال، عادل آخوندزاده آهنگساز و نوازنده تار،سیف الله ابراهیم پور رهبر ارکستر ،صفرعلی جاوید رهبر ارکستر و ...به زادگاه پدریشان اردبیل بازگشته و در آنجا شناسنامه ایرانی (متولد اردبیل) صادر گردید و در اردبیل بزرگ شد. با بازگشت به اردبیل، در محله حسینیه سر گذر قصبه کلخوران (کهرلان) ساکن شدند. پس از قبولی در آزمون تربیت معلم سال ۱۳۳۴ به شهر گرمی رفت.با تشویق سیدمحی‌الدین ربانی، رئیس فرهنگ گرمی با اجرای نمایش معروف "او اولماسین- بو اولسون" نخستین تئاتر این شهر را روی صحنه برد. در سال ۱۳۳۶ به روستای کلخوران در اردبیل و در سال ۱۳۳۹ به تهران منتقل شد و تا سال ۱۳۵۹ که بازنشسته شد، در همان شهر ماند. وی در ۱۱ مرداد ۱۴۰۰ در ۸۷ سالگی در تهران در گذشت.