جمالزاده در دی ماه 1270 در اصفهان به دنیا آمد و به دلیل شغل پدر، در ده سالگی به تهران مهاجرت کرد. سپس در 15 سالگی به بیروت رفت تا در آنجا به تحصیل بپردازد. پس از چند سال تحصیل در بیروت آن کشور را به مقصد سوئیس ترک کرد و بعد از یک سال زندگی در لوزان، به فرانسه رفت و دیپلم خود را در رشته حقوق اخذ کرد.
پس از خروج جمالزاده از ایران، محمدعلی شاه قاجار مجلس را به توپ بست و پدر محمدعلی که از آزادی خواهان بود در پی گریختن از ایران دستگیر و اعدام شد. به همین علت تعدادی از آثار جمالزاده در مورد روزهای پر هرج و مرج مشروطه نوشته شده است.
اولین مجموعه داستان کوتاه وی یکی بود یکی نبود نام داشت که باعث شهرت او شد. این کتاب متشکل از یک دیباچه و شش داستان کوتاه است که بسیاری از منتقدان دیباچه این اثر را بیانیه ای برای ادبیات جدید فارسی می دانند.
جمالزاده نویسندگان ایرانی را به ساده نویسی تشویق می کرد و شاید به همین دلیل اولین داستان مجموعه یکی بود یکی نبود را به این موضوع اختصاص داد. او همچنین عقیده داشت که باید به جای کلمات نامفهوم و پیچیده از زبان روزمره مردم در داستان ها استفاده کرد تا ضرب المثل ها و اصطلاحات زبان فارسی حفظ شود و کتاب مناسب تمام اقشار جامعه باشد.
جمال زاده را در کنار هدایت و بزرگ علوی بنیان گذاران ادبیات داستانی معاصر می دانند.
وی از سال 1300 تا سال 1344 در این عرصه مشغول بود و کتاب هایی از جمله یکی بود یکی نبود، سر و ته یک کرباس، دارالمجانین و قصه های کوتاه برای بچه های ریش دار را از خود به جای گذاشت.
جمالزاده در تاریخ 17 آبان 1376 در سن 105 سالگی در ژنو درگذشت.