زندگینامه ارنست همینگوی

پدر ارنست همینگوی پزشک و مادرش خانه دار و بسیار مذهبی بود. این دو اختلافات اخلاقی زیادی با یکدیگر داشتند و فضای خانه را به فضایی غیر دوستانه و ناراحت کننده برای ارنست و خواهران و برادران او تبدیل کرده بودند.

مادر او دوست داشت ارنست در کلیسا حضور پیدا کند اما پدر او به ماهیگیری علاقه مند بود و می خواست که ارنست ماهیگیری یاد گیرد. ارنست همینگوی از ده سالگی با اصول شکار آشنا بود. او پس از رفتن به مدرسه احساس کرد که به ادبیات بیشتر از سایر دروس علاقه مند است و کشش زیادی به سمت اشعار و متون ادبی دارد. از همان دوران نیز شروع به نوشتن کرد، اما نوشته های خود را فقط به دوستان نزدیکش نشان می داد.

ارنست همینگوی در سال 1917، پس از اتمام دبیرستان خود مشغول به کار گزارشگری شد. سپس در زمان جنگ جهانی اول برای خدمت در ارتش داوطلب شد اما به دلیل ضعف در بینایی به عنوان راننده آمبولانس صلیب سرخ به کار گرفته شد. او در سال 1918 مجروح شده و ماه ها بستری بود. پس از بازگشت از جبهه جنگ از او به عنوان یک قهرمان استقبال کردند. او خبرنگاری را از سر گرفت و به داستان نویسی نیز مشغول شد.

آثار ارنست همینگوی

ارنست همینگوی در سال های 1921 تا 1926 با چاپ داستان و اشعار خود به نویسنده ای مشهور تبدیل شد. اما او چندان از زندگی خود راضی نبود. زیرا امرار معاش از طریق نوشتن را پشتوانه خوبی برای زندگی نمی دانست.

او در سال 1952 کتاب پیرمرد و دریا که یکی از شناخته شده ترین آثار او است را منتشر کرد. همینگوی در سال 1954 موفق به کسب جایزه نوبل ادبیات شد. این جایزه به خاطر تمام کارهایش و به ویژه کتاب برجسته پیرمرد و دریا به او اهدا شد. از کارهای برجسته او می توان به برف های کلیمانجارو، وداع با اسلحه و ستون پنجم اشاره کرد.

ارنست همینگوی در سال 1961 زمانی که 62 سال سن داشت، با ضرب گلوله به زندگی خویش پایان داد.