گرگ بیابان یکی از آثار نویسنده مشهور آلمانی سوئیسی، هرمان هسه است که در سال 1927 منتشر شد. داستان در مورد مردی 47 ساله است که با ناامیدی زندگی خود را سر می کند.
گرگ بیابان در مورد مر تنهایی به نام هاری هالر است که در آستانه پنجاه سالگی قرار دارد. او کودکی خوبی داشته است و به عنوان فردی فرهیخته بار آمده است، اما پس از به وجود آمدن برخی مشکلات دچار افسردگی و انزوا می شود. در این هنگام حس می کند که از دو وجه تشکیل شده است. بخشی از او هاری هالر، یک نویسنده معروف است و بخش دیگرش یک گرگ بیابان تنها می باشد که این گرگ نمایانگر غرایز فروخورده هالر است. به همین خاطر هالر روز به روز منزوی می شود و از اجتماع فاصله می گیرد و تصمیم می گیرد به زندگی خود خاتمه دهد. اما در همین اثنا با شخصی آشنا می شود که شرایط او را تغییر می دهد و باعث می شود که هالر به تدریج به خودشناسی برسد.
اغلب رمان های هرمان هسه سمبولیسم هستند و سیر تحولات درونی خود نویسنده را نشان می دهند. شخصیت اصلی در رمان گرگ بیابان مردی است که از زندگی مدرن اروپایی خسته شده است و شغل و خانواده خود را از دست داده است. او تصمیم می گیرد مانند یک گرگ تنها به زندگی خود ادامه دهد. هسه در این کتاب از بحران درونی خود استفاده کرده است.
هسه معتقد بود که این رمان به درستی درک نشده است. زیرا اغلب خوانندگان خود را درگیر انزوا و خودکشی شخص اصلی داستان می کنند و به بازگشت او از این بحران توجهی ندارند و پیام اصلی این کتاب را به درستی درک نمی کنند.
هسه در گرگ بیابان در ابتدا به انزوا و خودکشی می پردازد و سپس علیه آن می نویسد. زیرا موضوع اصلی کتاب خودشناسی و بهبود یافتن است. انسان اگر خود را نشناسد نمی تواند به زندگی ادامه دهد و با یک مرده فرق چندانی نخواهد داشت.