خلاصه رمان چشم هایش

داستان کتاب چشم هایش در مورد آقای ناظم، یکی از طرفداران استاد ماکان، نقاش مشهور است که به دنبال مرگ مشکوک استاد سعی در کشف راز آن دارد. او حدس می زند که علت مرگ استاد ماکان به تابلوی معروف او که چشمهایش نام دارد مرتبط است و سعی می کند که آن زن را پیدا کن تا بتواند پرده از راز مرگ استاد بردارد. برخی معتقدند استاد ماکان همان کمال الملک است و برخی دیگر اعتقاد دارند که کتاب شرح حالی از تقی نرانی است.

استاد ماکان از روشنفکران آن دوره است که مدتی از عمر خود را در تبعید به کلات سپری می کند و در میانه داستان به طرز عجیبی می میرد. لت مرگ او مشخص نیست و برخی آن را مربوط به یه زن می دانند که او را به کام مرگ کشیده و برخی معتقد هستند عشق به زندگی او را به این مرحله رسانده است.

استاد ماکان که نقاش بسیار زبردستی است، دشمن سرسخت خودکامگی است. برای مثال در طول داستان شاهد این هستیم که او نقاشی مردم عادی را می کشد اما از به تصویر کشیدن اربابان و مردان سیاست خودداری می کند. یکی از معروف ترین تصاویری که ماکان کشیده است تصویر آقا رجب، نوکر او است.

اما معروف ترین اثر این استاد تابلوی چشم هایش است که رمز و راز زیادی در آن نهفته است. همپون نقاشی مونالیزای داوینچی که رازهای زیادی برای گفتن به مخاطبان دارد و اکنون پس از گذشت سال ها هنوز برای مردم مرموز است.

داستان اصلی نیز از مرگ استاد ماکان و پیگیری آقای ناظم برای کشف علت مرگ این نقاش بزرگ و کشف راز چشم های داخل تابلو آغاز می شود.

درباره رمان چشم هایش

بیش از 60سال از نگارش کتاب چشم هایش می گذرد اما قلم نویسنده به اندازه ای جذاب است که کتاب دچار تکلف ادبی نشده است. نویسنده درگیر توصیفات بیهوده نشده است و هر لحظه هیجانی به داستان تزریق می شود. کتاب موضوع واحدی را دنبال می کند و با وارد کردن جزئیات و شخصیت های زیاد داستان را پیچیده نمی کند. البته شاید در ابتدا کمی تکراری به نظر آید، اما نویسنده با خلاقیت و تفکر مدرنی که داشته است باعث می شود کتاب سبک خود را داشته باشد.

نویسنده این کتاب را در 49 سالگی نوشته است و حدود 70 سال از نگارش آن می گذرد. اما در هر سنی که باشید می توانید آن را درک و لمس کنید. کتاب چشم هایش علاوه بر اینکه بر ادبیات و هنر نویسندگی در دهه 50 تاثیرگذار بوده است نقطه عطفی برای بزرگ علوی نیز به حساب می آید.

برخی خوانندگان و منتقدان اعتقاد دارند که کتاب کمی به سمت یکنواختی پیش می رود اما با گذشت چند صفحه مخاطب ناگهان شوکه شده و با هیجان به ادامه داستان می پردازد.

کتاب در ابتدا از زبان آقای ناظم روایت می شود و در ادامه ناظم شروع به نقل کتاب از زبان یک زن می کند. احساسات این زن به طور هنرمندانه ای توسط یک نویسنده مرد توصیف شده است و این رمان از معدود رمان های فارسی است که یک زن به تمام عواطف و احساسات خود در مرکز داستان قرار گرفته است.