کتاب روش‌های نانو درون‌پوشانی اجزاء غذایی

روش های نانو درون پوشانی 

نانو درون‌پوشانی یکی از نویدبخش ترین روش‌های محبوس سازی ترکیبات زیست‌فعال به منظور محافظت از تخریب است. امروزه روش‌های نانو درون‌پوشانی مختلفی به وجود 
آمدهاست، که هر کدام مزایا و معایب منحصر به خود را دارند. نانو درون‌پوشانی اجزاء غذایی مزایای متعددی برای اهداف خاص همچون تحویل در مکانهای خاص و مورد نظر و جذب مؤثر از طریق سلولها دارد. بهعلاوه، هر روش درون‌پوشانی شرایط فرآیندی ویژهای دارد، که روی خروجی نهایی نانو درون‌پوشانی تأثیر میگذارد، و این شرایط باید مشخص و بهینه شوند. تحقیقهای پیشرفته بر روی کاربرد نانوفناوری در اجزاء غذایی بهمنظور بهبود سلامت مصرف کنندگان و اهمیت صنعتی در حال انجام است. در این نوشتار، تمرکز اصلی بر روی روش‌های مختلف مورد استفاده در نانو درون‌پوشانی اجزاء غذایی، همچون امولسیون-سازی، کواسرواسیون، روش‌های بر پایهی نانو حاملهای لیپیدی، الکترواسپری، الکتروریسی، خشک کردن انجمادی و خشک کردن پاششی است. در سطح کنونی دانش، محدودیتهای این روش‌ها، تعیین ویژگیهای نانوذرات، کابردها و روندهای اخیر، به همراه امنیت و قوانین مربوط به نانو درون‌پوشانی اجزاء غذایی مورد توجه قرار گرفته است.

علم  و فناوری نانو ، مرزهای جدید این قرن هستند و بهدلیل استفادهی گسترده از آنها در زمینه‌های مختلف از اهمیت به سزایی برخوردارند. فناوری نانو در مواد غذایی یک فناوری نوظهور است که امکان تولید محصولات و فرآیندهای نوآورانه در صنایع غذایی را دارد. بررسیها و مقالات پژوهشی بسیاری در مورد کاربرد فناوری نانو در مواد غذایی منتشر شده است. با این حال، تنها چند گزارش روی نانو درون‌پوشانی  مواد غذايی متمرکز شده است. بنابراین، تمرکز اصلی در این نوشتار در مورد روش‌های مختلف نانو درون‌پوشانی، مزایای آنها، نقصها و تغییرات، و نیز ارزیابی فناوریها و روندهای جالب در حال ظهور در این زمینه، همراه با بررسی مسائل ایمنی و نظارتی است.

فناوری نانو

نانو فناوری، یک فناوری در حال ظهور و دارای ظرفیت لازم برای تحول صنایع مختلف در جهان است که به تولید، پردازش و استفاده از مواد با اندازهی کمتر از 1000 نانومتر میپردازد. اصطلاح "نانو" به مقیاس 9-10 متر اشاره دارد. موسسهی استاندارد بریتانیا فناوری نانو را به عنوان طراحی، مشخص کردن، تولید و استفاده از ساختارها، دستگاه‌ها و سامانه‌ها با کنترل شکل و اندازه در مقیاس نانو، تعریف کرده است. فناوری نانو در دهه‌های اخیر به عنوان یکی از زمینه‌های علمی نویدبخش محسوب میشود. کاهش اندازهی ذرات به حد نانو، نسبت سطح به حجم را افزایش میدهد که در نتیجه باعث بازدهی چند برابری همراه با تغییرات ویژگیهای مکانیکی، الکتریکی و نوری  میشود. این ویژگیها بسیاری از کاربردهای منحصر به فرد و جدید در زمینه‌های مختلف را ارائه میدهد. در دههی گذشته، تحقیقات در زمینهی فناوری نانو پیشرفت کرده و شرکتهای تخصصی متعددی به منظور تولید شکلهای جدیدی از مواد نانوساختار با کاربردهایی در درمان-های پزشکی، تشخیص بیماریها، تولید انرژی، محاسبات مولکولی و مواد ساختاری به وجود آمدهاند. ویژگیهای مواد زمانی که از مقیاس بزرگتر به مقیاس درشت مولکول  میروند تغییر میکنند، که این موضوع منجر به گسترش کاربرد آنها میشود. امروزه تمرکز تحقیقات بر روی کنترل ریخت شناسی ، ترکیب و اندازهی نانومواد است، بنابراین ویژگیهای فیزیکی منحصر به فرد و مورد نظر مواد حاصل را امکانپذیر میسازد. فناوری نانو میتواند در تمام مراحل چرخهی غذا از "مزرعه تا چنگال" استفاده شود. صنایع غذایی با چالشهای زیادی در توسعه و اجرای سامانه‌هایی که میتوانند غذاهایی با کیفیت بالا، امن و در حالی که کارآمد، پایدار و سازگار با محیط زیست هستند، تولید کنند مواجه است. برای پاسخ گویی به این مجموعهی پیچیده  از چالشهای مهندسی و علمی، نوآوری برای فرآیندهای جدید، محصولات و ابزار ضروری است. در حقیقت، فناوری نانو در مواد غذایی فرصتهایی جدید برای نوآوری در صنایع غذایی را با سرعت فراوان فراهم میکند. بعضی از این برنامه‌ها منجر به حضور نانوذرات یا مواد نانوساختار در مواد غذایی میشوند. فناوری نانو کل سامانهی غذایی از تولید تا فرآیند، ذخیرهسازی و توسعهی مواد نوآورانه، محصولات و برنامه‌های کاربردی را با تغییرات اساسی همراه میکند.